Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012
Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012
Γ. Δελαστίκ: Καπιταλιστική Κυβέρνηση Κουίσλινγκ
ΤΟΥ Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Σοβαρότατες εξελίξεις στον πολιτικό, οικονομικό και τραπεζικό τομέα σημειώθηκαν την εβδομάδα που κύλησε. Στον οικονομικό τομέα η συγκυβέρνηση των συνεργατών των κατοχικών δυνάμεων των Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη, σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα των επικυρίαρχων της ΕΕ και του ΔΝΤ, πέρασε έναν φορολογικό νόμο που γδέρνει ακόμη περισσότερο κι από πέρυσι όλον τον ελληνικό πληθυσμό. Θα παρακολουθήσουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πορεία είσπραξης των φόρων τόσο το 2013 όσο και το 2014, για να διαπιστώσουμε τι ποσοστό των καταλογισθέντων και των καταλογισθησόμενων φόρων θα εισπραχθεί, δεδομένου ότι οι πιο άγριοι κεφαλικοί φόροι της τουρκοκρατίας μοιάζουν με …φορολογικό παράδεισο μπροστά στη φορομπηχτική μανία του Σαμαρά και των άλλων «ληστών» της συγκυβέρνησης.
Παρόλ΄ αυτά, η κυβέρνηση της ΝΔ σημείωσε μία στρατηγικής σημασίας νίκη στο πολιτικό επίπεδο με την πυροδότηση της διαδικασίας διάλυσης του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Κομμένου. Οι λεπτομέρειες δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη σημασία για όσους δεν είναι μέλη ή οπαδοί ή ψηφοφόροι του κόμματος αυτού. Η πολιτική ουσία είναι ότι εξαφανίζεται από το πολιτικό σκηνικό ο αντιμνημονιακός πόλος της Δεξιάς. Μέχρι τώρα ένας παραδοσιακός δεξιός ψηφοφόρος της ΝΔ που όμως ήταν εναντίον του Μνημονίου, μπορούσε να παραμείνει δεξιός στις πεποιθήσεις του και να ψηφίσει το κόμμα του Κομμένου, έναν πολιτικό που αποτελεί σάρκα εκ της σαρκός της ΝΔ, μετατοπιζόμενος έτσι στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο. Τώρα ο δεξιός αυτός στερείται αυτής της δυνατότητας. Για να ψηφίσει αντιμνημονιακά πρέπει να περάσει στην ψήφιση κόμματος αριστερής ιδεολογίας, πράγμα πολύ δυσκολότερο. Με την αποσύνθεση του κόμματος του Π. Κομμένου είναι σαφώς πιο πιθανό ότι οι 670.000 ψηφοφόροι που το ψήφισαν τον Μάιο ή οι 460.000 που του έριξαν την ψήφο τους τον Ιούνιο θα επανακάμψουν στη ΝΔ, θα κατευθυνθούν προς τη Χρυσή Αυγή ή δεν θα πάνε καθόλου να ψηφίσουν, στον κύριο όγκο τους.
Με δεδομένο μάλιστα ότι στον βαθύτατα διεφθαρμένο χώρο του ΠΑΣΟΚ κανένα αντιμνημονιακά κόμμα δεν συγκροτήθηκε, η διάλυση και του δεξιού αντιμνημονιακού πόλου των Ανεξάρτητων Ελλήνων οδηγεί στη δραστική συρρίκνωση της πολιτικής και κομματικής έκφρασης των αντιμνημονιακών διαθέσεων μόνο στον χώρο των κομμάτων της Αριστεράς – και φυσικά εννοείται ότι σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν θεωρούμε τη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη έστω και κατ” ελάχιστο ως αριστερό κόμμα. Ο περιορισμός του αντιμνημονιακού στρατοπέδου στα αριστερά κόμματα (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) σαφέστατα και δίνει βαθύτερα ταξικά χαρακτηριστικά στο στρατόπεδο αυτό. Ταυτόχρονα όμως αναντίρρητα το περιορίζει σε μειοψηφικό ρόλο σε πολιτικό επίπεδο, ενώ είναι βέβαιο πως μέχρι τώρα η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού τάσσεται εναντίον της μνημονιακής πολιτικής. Όπως δείχνει όμως και η πικρή εμπειρία της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, καθόλου δεν ανησυχούν η ελληνική αστική τάξη και οι Γερμανοί επικυρίαρχοι όταν αντιμνημονιακοί Έλληνες ψηφοφόροι ψηφίζουν μνημονιακά πολιτικά κόμματα. Δικαίως, γιατί περνούν ανεμπόδιστα τη γραμμή τους χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα.
Αυτό απέδειξε ήδη όχι μόνο η …μαϊμουδίστικη πολιτική κωλοτούμπα του Σαμαρά που έγινε έξαλλος «μνημονιολιγούρης» ή η ανενδοίαστη στάση του βαρυνόμενου με σοβαρότατα οικονομικά εγκλήματα εναντίον του λαού μας Βαγγέλη Βενιζέλου, αλλά και η «ξετσίπωτη» πολιτική του κάποτε δήθεν αριστερού Φώτη Κουβέλη που τον φτύνουν περιφρονητικά οι πάντες. Οι Έλληνες πολιτικοί που παίζουν το ρόλο των σύγχρονων «γερμανοτσολιάδων», των συνεργατών των γερμανικών δυνάμεων κατοχής, δεν ορρωδούν προ ουδενός. Δεν έχουν άδικο, αφού κανένας τους δεν έχει τιμωρηθεί για τη στάση του. Γιατί επομένως να κάνουν πίσω; Θα ήταν ηλίθιοι, αν υποχωρούσαν τόσο εύκολα. Εδώ βγάζουν σε διαθεσιμότητα χιλιάδες υπαλλήλους των δήμων για να τους απολύσουν και αντί η κοινωνία να συγκλονίζεται από αυτό, τα μέσα ενημέρωσης σκίζουν τα ιμάτια τους γιατί οι εργαζόμενοι – θύματα της ΠΟΕ-ΟΤΑ κράζουν άγρια τους δημάρχους που συνεργάζονται με τους Γερμανούς και στέκονται στην ουρά για να τους δώσει κάνα ευρώ ο Φούχτελ, ο ταμίας της Μέ-κελ, ή επειδή κάποιος πέταξε ένα πλαστικό ποτήρι με καφέ κατά του Γερμανού προξένου στη Θεσσαλονίκη ή επειδή άλλος τράβηξε τη γραβάτα του γενικού γραμματέα του δήμου Αμαρουσίου.
Τι να περιμένει όμως κανείς, όταν η χώρα έχει μια τρικομματική κυβέρνηση που πανηγυρίζει επειδή οι Γερμανοί της έδωσαν μια δανειακή δόση …έξι (!) μήνες αργότερα από όσο είχαν συμβατική υποχρέωση; Αυτή η κυβέρνηση πολιτικών ληστών και απατεώνων φτάνει στο σημείο να πανηγυρίζει ότι μείωσε δήθεν το δημόσιο χρέος, τη στιγμή που αρπάζει 10 δισ. ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες και τις παραδίδει ουσιαστικά στον έλεγχο των Γερμανών και των Ευρωπαίων. Την ίδια ώρα φορτώνει στον ελληνικό λαό μέσω του δημόσιου χρέους δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ώστε να πληρώσουν οι Έλληνες ακόμη και τα λεφτά που δανείζουν οι ξένοι επικυρίαρχοι στη χώρα μας για να πάρουν υπό την κατοχή τους το ελληνικό τραπεζικό σύστημα! Γέμισε ο τόπος πολιτικούς «Τσολάκογλου»…
Δημοσιεύθηκε στο ¨Πριν¨ της Κυριακής 16 Δεκεμβρίου 2012
Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012
ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Ενα κεφαλαιώδους σημασίας πολιτικό συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί από τη στάση της Ουάσιγκτον κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, όπου παράλληλα με την παγκόσμια οικονομική κρίση μαίνεται και ο κλυδωνισμός της Ευρωζώνης και του ευρώ: Η ηγεσία των ΗΠΑ τάσσεται πλέον κατά του ευρώ με τη σημερινή του μορφή και με τους υφιστάμενους κανόνες λειτουργίας της Ευρωζώνης! Μελετώντας τα αποτελέσματα της δεκαετούς ύπαρξης του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος της Γηραιάς Ηπείρου σε υλική και όχι απλώς σε λογιστική μορφή, οι Αμερικανοί ηγέτες συνειδητοποίησαν ότι είχαν διαπράξει σοβαρότατο σφάλμα στις αρχές του 21ου αιώνα. Υποτίμησαν τις συνέπειες που θα είχε η κυκλοφορία του ευρώ αναφορικά με την επέκταση της οικονομικής, επομένως και πολιτικής ηγεμονίας της Γερμανίας σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Νόμισαν ότι το ευρώ θα διευκόλυνε την περαιτέρω διείσδυση των αμερικανικών επιχειρήσεων στην Ευρώπη, καθώς αντικειμενικά περιόριζε δραστικά τους πολλαπλούς συναλλαγματικούς κινδύνους στους οποίους ήταν εκτεθειμένες οι εταιρείες των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Η ζωή απέδειξε, όμως, ότι μέσα στη δεκαετία αυτή το ευρώ υποχρέωσε όλες τις χώρες που το χρησιμοποιούν ως εθνικό τους νόμισμα να υπαχθούν σε πρωτοφανή βαθμό στη γερμανική επικυριαρχία.
Η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ καθιστούσαν ουσιαστικά αδύνατο στην αμερικανική ηγεσία να αντιληφθεί τι επρόκειτο να γίνει με το ευρώ, το οποίο βρισκόταν στην τελική φάση πριν τεθεί σε κυκλοφορία. Υπενθυμίζουμε ότι το ευρώ τέθηκε σε κυκλοφορία την 1η Ιανουαρίου του 2002. Μόλις έντεκα μήνες νωρίτερα, την 21η Ιανουαρίου του 2001, είχε αναλάβει πρόεδρος των ΗΠΑ ο υιός Τζορτζ Μπους, μετά τη νοθεία στις εκλογές της Φλόριντα τον Νοέμβριο του 2000.
Μόλις όμως τα πράγματα κάπως ηρέμησαν, έστω και αν η κρίση κάθε άλλο παρά ξεπεράστηκε, η Ουάσιγκτον εκ των πραγμάτων αναγκάστηκε να έρθει σε επαφή με το πρόβλημα του ευρώ και της μέσω του ευρώ γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη. Μέσω της άμεσης και διαρκούς ανάμειξης του ΔΝΤ, το οποίο ελέγχουν πλήρως, οι Αμερικανοί σταδιακά συνειδητοποίησαν ότι τα Μνημόνια που επιβλήθηκαν από τους Γερμανούς στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Κύπρο και απειλούν να επεκταθούν στην Ισπανία, ίσως και στην Ιταλία και ποιος ξέρει σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, αποτελούν στην ουσία σύμφωνα παράδοσης πολιτικής και οικονομικής των αντίστοιχων χωρών στη γερμανική επικυριαρχία! Η αρχική αντίδραση της Ουάσιγκτον ήταν να χρησιμοποιήσει το ΔΝΤ ως μοχλό εκβιασμού ώστε να αυξήσει κατακόρυφα για το Βερολίνο το οικονομικό κόστος της καθυπόταξης αυτών των χωρών της Ευρωζώνης.
Το πρόσχημα για τις ΗΠΑ ήταν η προβολή μέσω του ΔΝΤ της βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους κάθε «μνημονιακής» χώρας, αρχής γενομένης από την Ελλάδα. Στην ουσία, δηλαδή, οι Αμερικανοί επιδιώκουν να κατοχυρώσουν θεσμικά ότι οι Γερμανοί θα πληρώνουν ακόμη και εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ για κάθε χώρα της Ευρωζώνης που το δημόσιο χρέος της θα καθίσταται μη βιώσιμο, υπονομεύοντας έτσι τα κέρδη του Βερολίνου, οικονομικά και πολιτικά, από τη λειτουργία της Ευρωζώνης, ώστε τελικά να οδηγήσουν σε αποσύνθεση το ευρώ.
*Δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» τη Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012
Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012
Αριστερή Διέξοδος: Γ. Δελαστίκ: Γιατί η δεξιά ΝΔ έγινε πάλι κόμμα εμφ...
Αριστερή Διέξοδος: Γ. Δελαστίκ: Γιατί η δεξιά ΝΔ έγινε πάλι κόμμα εμφ...: Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η προχθεσινή ανακοίνωση της ΝΔ με την οποία επετίθετο κατά του ΣΥΡΙΖΑ, απαντώντας δήθεν σε ανακοίνωση της ν...
Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012
Τρίτη, 4 Δεκεμβρίου 2012
Γράμμα απολυμένου από το Metropolis
Λάβαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή:
Ξυπνάω το πρωί γεμάτος ενέργεια, διάθεση, ελπίδα, θάρρος.
Κάθε μέρα γνωστοί και συγγενείς μου τηλεφωνούν. Ανησυχούν για το πώς τα πάω. 6 μήνες άνεργος, ένα χρόνο απλήρωτος. Ρωτούν πως την βγάζω, αν βρήκα δουλειά, αν είχα κάτι νεότερο από την παλιά μου δουλειά στο Metropolis. Λένε ότι κινδυνεύω και από κατάθλιψη.
Μα εγώ ξυπνάω νωρίς κάθε πρωί, με πάθος να ζήσω την μέρα, με πράγματα να κάνω, με στόχο. Έχω γεμίσει συναισθήματα. Χαρά, ενθουσιασμός, πάθος, οργή, μίσος, αγάπη. Και αργά το βράδυ κοιμάμαι κατάκοπος, μα περήφανος και αξιοπρεπής. Έχω πάθει κάτι; Άλλα έπρεπε να μου συμβαίνουν.
Τι είναι αυτό που μου δίνει ζωή;
Είναι η ελπίδα ότι θα πάει καλύτερα το κράτος; ότι θα τελειώσει η κρίση; ότι θα ανοίξουν οι δουλειές των αφεντικών και θα βρω και εγώ μία; ότι το παλιό μου αφεντικό, o Ανδρέας Κουρής, θα με λυπηθεί και θα μου δώσει αυτά που μου χρωστάει; ότι θα βρεθεί κάποιος που θα τον αναγκάσει να τα δώσει;…. Σκατά, αν περιμένω κάποιο χέρι να με σώσει, ή θα πεθάνω από την πείνα ή που θα χάσω τον εαυτό μου και τα λογικά μου.
Ζωή μου δίνει ο αγώνας μου, ο αγώνας μας. Ο συνάδελφος που δίπλα μου διεκδικεί με πάθος αυτά που του ανήκουν. Που δεν με αφήνει μόνο μου. Που με παίρνει τηλέφωνο αργά το βράδυ για να δει αν γύρισα από την αφισοκόλληση. Που μιλάμε περισσότερο για τις ζωές μας τώρα παρά όταν δουλεύαμε δίπλα, δίπλα. Που με εμψυχώνει όταν βλέπει ότι λυγίζω.
Ζωή μου δίνει ο θυμός. Η εξοργιστική αδικία που μια ζωή δούλευα για ψίχουλα και το αφεντικό μου πλούτιζε. Και τώρα που τα θέλει όλα δικά του με πετάει στα σκουπίδια. Γιατί είναι ταξικός ο θυμός μας. Γιατί είναι αυτοί και εμείς. Οι εργάτες και τ’ αφεντικά.
Ζωή μου δίνει η αλληλεγγύη. Φίλοι που ξανασυναντηθήκαμε μέσα από αυτόν τον αγώνα. Κόσμος που γνώρισα και μου συμπαραστέκεται. Δεν είναι ελεήμονες, είναι σύντροφοι. Δεν μου χτυπούν συγκαταβατικά την πλάτη. Δεν μου δίνουν ελεημοσύνη. Παλεύουν μαζί μου, για μένα, για τον δίπλα μου, για τον εαυτό τους.
Ζωή μου δίνουν οι φίλοι μου. Που με στηρίζουν και με εμψυχώνουν. Που δεν έχουν προσκυνήσει ακόμα. Που δεν έχουν ισοπεδωθεί από την μηχανή του συστήματος. Που μου στέλνουν μήνυμα «κουράγιο», «γερά», «συνεχίζουμε».
Ζωή μου δίνει η ανισότητα. Που το πρώην αφεντικό μου χρωστάει 2 δις και είναι πρώτη μούρη και εγώ ψάχνω 100 ευρώ γιατί μου κόψανε το ρεύμα. Που αυτός πάει για καταδύσεις, έχει κανάλι, κάνει κοσμική ζωή και εγώ χρωστάω τρία νοίκια. Που αυτός μπορεί να πληρώνει λιγότερους φόρους από εμένα. Που για να σώσει την τσέπη του, καταστρέφει τις ζωές μας και δεν τρέχει τίποτα διότι είναι επιχειρηματίας με πλάτες. Με πνίγει η αδικία και η φωνή μου βγαίνει πιο δυνατή, από πιο βαθιά.
Ζωή μου δίνουν οι ξεπουλημένοι συνάδελφοί μου. Εργοδοτικοί, παρτάκηδες, εγωιστές, αδίστακτοι. Όσα περισσότερα αναξιοπρεπή, βρώμικα, κλεμμένα, εργοδοτικά ευρώ παίρνουν τόσο περισσότερο πείσμα με γεμίζουν.
Ζωή μου δίνει η κάθε μέρα. Γεμάτη. Κουβέντες, τηλέφωνα, συνέλευση, αφίσες, κείμενα, σχέδια, απόψεις, διαφωνίες, παροτρύνσεις.
Ζωή μου δίνει το χθες που πάλεψα.
Ζωή μου δίνει το σήμερα που το ζω.
Ζωή μου δίνει το αύριο που εγώ ορίζω.
Γιατί θέλω να ζήσω και όχι να επιζήσω.
Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012
ΠΡΕΖΑ TV ©: ΈΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ Η "ΑΦΑΙΜΑΞΗ" ΤΟΥ ΕΟΠΥΥ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ...
ΠΡΕΖΑ TV ©: ΈΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ Η "ΑΦΑΙΜΑΞΗ" ΤΟΥ ΕΟΠΥΥ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ...: Αποκλειστικό δημοσίευμα του Τύπου της Κυριακής φέρνει στο φως της δημοσιότητας το "πάρτι" στον χώρο της υγείας, όπου υπεράριθμοι ασθενείς ...
Επιστολές του Σόιμπλε βάζουν ‘’φωτιά’’ στη συμφωνία του Eurogroup για το ελληνικό χρέος
Δύο επιστολές του Γερμανού υπουργού οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προς τον πρόεδρο του γερμανικού κοινοβουλίου Νόρμπερτ Λάμερτ και τους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων των κομμάτων, σε απάντηση ερωτήσεων του SPD, προκαλούν πολλά ερωτηματικά για τη συμφωνία του Eurogroup όσον αφοορά το εληνικό χρέος. Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις μετά το Eurogroup, ο στόχος για το χρέος διαμορφώθηκε στο 124% για το 2020 και κάτω του 110% για το 2022. Ωστόσο, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της Real News, στη δισέλιδη επιστολή του ο Β. Σόιμπλε κάνει λόγο για στόχο 126,6% για το 2020, διαφορά που ισοδυναμεί με απόκλιση περίπου 5 δισ. ευρώ και 115% για το 2022. Επίσης, δηλώνεται κατηγορηματικά ότι “μια παράταση του προγράμματος για δύο χρόνια δεν ισχύει”, αλλά η παράταση αφορά “τους στόχους υλοποίησης, προκειμένου να δοθεί στην Ελλάδα περισσότερος χρόνος για την οικονομική αναπροσαρμογή της μεγαλύτερης από την αναμενόμενη ύφεση”. Το μίνιμουμ πλεόνασμα θα πρέπει να επιτευχθεί έως το 2016 αντί για το 2014, αλλά τονίζεται ότι “η επιμήκυνση του προγράμματος δεν προκύπτει από όλα αυτά”, στοιχείο που καταρρίπτει και τον όποιο ισχυρισμό για ενδεχόμενη χαλάρωση της λιτότητας στο ορατό μέλλον.
Στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται και η αδυναμία της Ελλάδας να απορροφήσει διαθέσιμα κοινοτικά κονδύλια, αφού από τα 20,4 δισ. ευρώ για την περίοδο 2007-2013, η Αθήνα έχει απορροφήσει τα 7,1 δισ. ευρώ. Για τη διετία 2012-13 διατίθενται 13,4 δισ. ευρώ και σύμφωνα με τον Σόιμπλε “ο στόχος που έχει τεθεί για την απορρόφηση των συμφωνημένων ποσοστών αυξήθηκε”.
Τέλος, η εκταμίευση των 9,3 διδ. ευρώ που έχει προγραμματιστεί για το πρώτο τρίμηνο του επόμενου έτους δεν είναι δεδομένη αλλά εξαρτάται από την εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων. Ενδεικτικά αναφέρεται η εφαρμογή της φορολογικής μεταρρύθμισης και η ένταξη 2.000 δημοσίων υπαλλήλων σε καθεστώς εφεδρείας έως το τέλος του 2012, το άνοιγμα όλων των επαγγελμάτων, οι αλλαγές στα εργασιακά και οι ρήτρες αναπλήρωσης σε περίπτωση που δεν επιτευχθούν οι στόχοι.
Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012
Η Αργεντινή και τα τρίκυκλα
Ημερομηνία δημοσίευσης: 09/09/2012
Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε: Η Ν.Δ. και οι εντιμότατοι φίλοι της στα ΜΜΕ έχουν το ταλέντο να πηγαίνουν την ατζέντα και την κουβέντα παντού, εκτός από την ταμπακέρα που άνοιξαν για να μας χώσουν μέσα και να μας φουμάρουν με την άνεσή τους οι δανειστές. Μέχρι την Αργεντινή που λέει ο λόγος - και η πράξη…- μπορούν να φτάσουν, αρκεί να ξεφύγουν από τους «κακόμοιρους» τους Έλληνες, τους κάδους σκουπιδιών της πρωτεύουσας και των περιχώρων, τους αριθμούς της φρίκης για την ανεργία και την ύφεση και φυσικά την επερχόμενη νέα και μεγαλύτερη απ’ όλες επέλαση σωτηρίας των ιθαγενών.
Δεν θα άξιζε να ασχοληθείς κανείς μαζί τους, εκτός από τους ζηλωτές της προπαγάνδας του τίποτε, που προορίζεται να κρύψει τα πάντα, αν δεν ασκούσαν το σχετικό λειτούργημα συστηματικά, επίμονα, επιστημονικά, με την αμέριστη υποστήριξη της διαπλοκής και με θρησκευτική προσήλωση. Οι τύποι όμως έχουν καταντήσει αηδία. Τη μια ο Γλέζος που θέλει να φορολογήσει δεν ξέρω κι εγώ ποιους, την άλλη ο Λαφαζάνης που εύχεται να χρεωκοπήσουμε, την τρίτη ο Δρίτσας που συντάσσεται και συμπαρατάσσεται με τους φοροφυγάδες της Ύδρας και ενδιαμέσως οι συνιστώσες με τα κόμματα και τις τελείες τους για να αποδειχτεί ο σκοτεινός σκοπός του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τέτοια τεχνογνωσία, σιγά που θα άφηναν τον Τσίπρα. Τον περιλάβανε λοιπόν για άλλη μια φορά κι αυτόν, και μάλιστα έφτασε η χάρη τους μέχρι το Μπουένος Άιρες για να το καταφέρουν. Μακάρι να ήμασταν Αργεντινή, είπε, κατά τη συζήτηση της Παρασκευής στη Βουλή, και εξήγησε ότι οι Αργεντινοί κατάφεραν με αξιοπρέπεια να σταθούν στα πόδια τους, ενώ εσείς μας οδηγείτε σε άλλες καταστάσεις πολύ χειρότερες. Ε, ξέρετε πώς μεταφράστηκε αυτό στη σχετική ανακοίνωση της Ν.Δ.; Ο κ. Τσίπρας εύχεται η Ελλάδα να χρεωκοπήσει, όπως η Αργεντινή. Του θυμίζουμε ότι ο αντίστοιχος “Τσίπρας” στην Αργεντινή εγκατέλειψε τη χώρα του με ελικόπτερο. Αυτά λέει επί λέξει το κόμμα που πουλάει αξιοπιστία και σοβαρότητα.
Και μιας και δόθηκαν σύνθημα και γραμμή, ανέλαβαν τη διακίνηση της αργεντινιάδας τα τσογλάνια του Μουρούτη και η αλητεία της διαπλοκής. Εδώ δηλαδή έχουμε να κάνουμε με ένα κανονικό παρακράτος της ενημέρωσης - μόνο καρφίτσες που δεν φοράνε στο πέτο για να αναγνωρίζονται μεταξύ τους. Πέφτει σύρμα από πάνω και αναλαμβάνουν τα περαιτέρω οι από κάτω, οι βολεμένοι και οι νεο-βολεμένοι της ΕΡΤ, οι τροχονόμοι της μπούρδας σε θέσεις κλειδιά, οι υπεράνω υποψίας διακινητές της μαύρης προπαγάνδας. Μόνο που, ενώ οι πρόγονοί τους διακινούσαν τις ιδέες και τουςαιμοσταγείς με τρίκυκλα και βαποράκια - μουστακαλήδες, αυτοί τα διακινούν με κανάλια, σύγχρονα πιεστήρια και βαποράκια με ντοκτορά και φωτογένεια.
Και υπάρχει άνθρωπος στη σημερινή Ελλάδα, θα πεις, που πιστεύει ότι ο Σαμαράς θέλει να μας σώσει, ενώ ο Τσίπρας να μας καταστρέψει; Ότι ο Στουρνάρας επιδιώκει την ανάπτυξη, ενώ ο Λαφαζάνης τη χρεωκοπία; Μπα, ακόμα κι αν υπάρχουν τέτοιοι, είναι πια ελάχιστοι - τους ξύπνησαν όλους τα Μνημόνια. Δεν είναι όμως ο βασικός στόχος του παρακράτους της ενημέρωσης αυτός - να πείσουν ότι τα σενάρια αριστερής συνωμοσίας έχουν κάποια σχέση με την αλήθεια. Είναι να σκοτώσουν, όπως οι Γκοτζαμάνηδες πρόγονοί τους, την αλήθεια, να την πνίξουν μέσα σε έναν ωκεανό από ψέματα, να την εξαφανίσουν μέσα σε σελίδες και εικόνες παπάρας, μπούρδας και κουτσομπολιού. Να μας βάλουν να ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα που μας ταΐζουν. Ε, κι αν λέγε-λέγε κάτι μείνει, κάποια σκιά πέσει πάνω στις προθέσεις της Αριστεράς, αυτό θα είναι πρόσθετο κέρδος.
Έτσι και χειρότερα θα πηγαίνουμε από 'δώ και πέρα - δεν χρειάζεται δα και σοφία για να το καταλάβουμε. Όσο πιο μαύρα μέτρα παίρνουν, τόσο πιο μαύρα ψέματα θα λένε. Όσο μεγαλύτερη αντίσταση συναντούν, τόσο περισσότερα τρίκυκλα τρόμου θα εξαπολύουν εναντίον της. Εξορκίζοντας αυτό που στην ανακοίνωση για τον Τσίπρα δεν παραλείπουν να αναφέρουν: το ελικόπτερο! Με το οποίο δεν εγκατέλειψε βέβαια τη χώρα του ο Τσίπρας της Αργεντινής (αυτός έβγαλε τη χώρα από το αδιέξοδο), αλλά ο πρόεδρος - συνεργάτης του ΔΝΤ, εραστής των αγορών και στυλοβάτης των σκληρών πολιτικών - ο Σαμαράς, με λίγα λόγια, του Μπουένος Άιρες…
Δεν θα άξιζε να ασχοληθείς κανείς μαζί τους, εκτός από τους ζηλωτές της προπαγάνδας του τίποτε, που προορίζεται να κρύψει τα πάντα, αν δεν ασκούσαν το σχετικό λειτούργημα συστηματικά, επίμονα, επιστημονικά, με την αμέριστη υποστήριξη της διαπλοκής και με θρησκευτική προσήλωση. Οι τύποι όμως έχουν καταντήσει αηδία. Τη μια ο Γλέζος που θέλει να φορολογήσει δεν ξέρω κι εγώ ποιους, την άλλη ο Λαφαζάνης που εύχεται να χρεωκοπήσουμε, την τρίτη ο Δρίτσας που συντάσσεται και συμπαρατάσσεται με τους φοροφυγάδες της Ύδρας και ενδιαμέσως οι συνιστώσες με τα κόμματα και τις τελείες τους για να αποδειχτεί ο σκοτεινός σκοπός του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τέτοια τεχνογνωσία, σιγά που θα άφηναν τον Τσίπρα. Τον περιλάβανε λοιπόν για άλλη μια φορά κι αυτόν, και μάλιστα έφτασε η χάρη τους μέχρι το Μπουένος Άιρες για να το καταφέρουν. Μακάρι να ήμασταν Αργεντινή, είπε, κατά τη συζήτηση της Παρασκευής στη Βουλή, και εξήγησε ότι οι Αργεντινοί κατάφεραν με αξιοπρέπεια να σταθούν στα πόδια τους, ενώ εσείς μας οδηγείτε σε άλλες καταστάσεις πολύ χειρότερες. Ε, ξέρετε πώς μεταφράστηκε αυτό στη σχετική ανακοίνωση της Ν.Δ.; Ο κ. Τσίπρας εύχεται η Ελλάδα να χρεωκοπήσει, όπως η Αργεντινή. Του θυμίζουμε ότι ο αντίστοιχος “Τσίπρας” στην Αργεντινή εγκατέλειψε τη χώρα του με ελικόπτερο. Αυτά λέει επί λέξει το κόμμα που πουλάει αξιοπιστία και σοβαρότητα.
Και μιας και δόθηκαν σύνθημα και γραμμή, ανέλαβαν τη διακίνηση της αργεντινιάδας τα τσογλάνια του Μουρούτη και η αλητεία της διαπλοκής. Εδώ δηλαδή έχουμε να κάνουμε με ένα κανονικό παρακράτος της ενημέρωσης - μόνο καρφίτσες που δεν φοράνε στο πέτο για να αναγνωρίζονται μεταξύ τους. Πέφτει σύρμα από πάνω και αναλαμβάνουν τα περαιτέρω οι από κάτω, οι βολεμένοι και οι νεο-βολεμένοι της ΕΡΤ, οι τροχονόμοι της μπούρδας σε θέσεις κλειδιά, οι υπεράνω υποψίας διακινητές της μαύρης προπαγάνδας. Μόνο που, ενώ οι πρόγονοί τους διακινούσαν τις ιδέες και τουςαιμοσταγείς με τρίκυκλα και βαποράκια - μουστακαλήδες, αυτοί τα διακινούν με κανάλια, σύγχρονα πιεστήρια και βαποράκια με ντοκτορά και φωτογένεια.
Και υπάρχει άνθρωπος στη σημερινή Ελλάδα, θα πεις, που πιστεύει ότι ο Σαμαράς θέλει να μας σώσει, ενώ ο Τσίπρας να μας καταστρέψει; Ότι ο Στουρνάρας επιδιώκει την ανάπτυξη, ενώ ο Λαφαζάνης τη χρεωκοπία; Μπα, ακόμα κι αν υπάρχουν τέτοιοι, είναι πια ελάχιστοι - τους ξύπνησαν όλους τα Μνημόνια. Δεν είναι όμως ο βασικός στόχος του παρακράτους της ενημέρωσης αυτός - να πείσουν ότι τα σενάρια αριστερής συνωμοσίας έχουν κάποια σχέση με την αλήθεια. Είναι να σκοτώσουν, όπως οι Γκοτζαμάνηδες πρόγονοί τους, την αλήθεια, να την πνίξουν μέσα σε έναν ωκεανό από ψέματα, να την εξαφανίσουν μέσα σε σελίδες και εικόνες παπάρας, μπούρδας και κουτσομπολιού. Να μας βάλουν να ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα που μας ταΐζουν. Ε, κι αν λέγε-λέγε κάτι μείνει, κάποια σκιά πέσει πάνω στις προθέσεις της Αριστεράς, αυτό θα είναι πρόσθετο κέρδος.
Έτσι και χειρότερα θα πηγαίνουμε από 'δώ και πέρα - δεν χρειάζεται δα και σοφία για να το καταλάβουμε. Όσο πιο μαύρα μέτρα παίρνουν, τόσο πιο μαύρα ψέματα θα λένε. Όσο μεγαλύτερη αντίσταση συναντούν, τόσο περισσότερα τρίκυκλα τρόμου θα εξαπολύουν εναντίον της. Εξορκίζοντας αυτό που στην ανακοίνωση για τον Τσίπρα δεν παραλείπουν να αναφέρουν: το ελικόπτερο! Με το οποίο δεν εγκατέλειψε βέβαια τη χώρα του ο Τσίπρας της Αργεντινής (αυτός έβγαλε τη χώρα από το αδιέξοδο), αλλά ο πρόεδρος - συνεργάτης του ΔΝΤ, εραστής των αγορών και στυλοβάτης των σκληρών πολιτικών - ο Σαμαράς, με λίγα λόγια, του Μπουένος Άιρες…
Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012
Font Size 
ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 07 ΣΕΠΤΈΜΒΡΙΟΣ 2012 09:42
Ποιος θέλει να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Σίγουρα αυτοί που μας κυβερνάνε και η άκρα δεξιά μέχρι και την ίδια -την υπόλοιπη- αριστερά. Όλα σχεδόν τα κόμματα θέλουν να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, χωρίς να σκέφτονται τις επιπτώσεις στην κοινωνία και τον κόσμο ο οποίος ελπίζει σε αυτόν, ως όχι την λύση όλων τον προβλημάτων του, αλλά ως ένα μεγάλο βήμα για να γίνει μια μεγάλη αλλαγή. Εντάξει τα κόμματα της κυβέρνησης θέλουν να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αυτήν την στιγμή, είναι ο μεγαλύτερος τους αντίπαλος, ως προς την ακραία μνημονιακή και ταξική πολιτική που ασκούν, για να προστατέψουν τα μεγάλα συμφέροντα, διαλύοντας ταυτόχρονα την κοινωνία. Τι γίνεται όμως με την υπόλοιπη αριστερά;
Το ΚΚΕ και το μεγαλύτερο κομμάτι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θέλουν να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έχουν την αυταπάτη, ότι ο κόσμος μετά θα στραφεί προς αυτούς και θα μεγαλώσουν τα ποσοστά τους. Μεγάλο λάθος. Ο περισσότερος κόσμος που τον ψήφισε και του έδωσε το 27%, δεν έγινε ξαφνικά αριστερός, αλλά ξαφνικά φτωχός. Αν απογοητευτούν από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα στραφούν στα άλλα κόμματα της αριστεράς, παρά μόνο ένα μικρό κομμάτι.
Όσο περίεργο και αν φαίνεται, πολύς κόσμος ήταν ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την Χρυσή Αυγή στις εκλογές και ας είναι το ένα στο άλλο άκρο από το άλλο. Άμα ο ΣΥΡΙΖΑ πέσει αυτός που θα ανέβει πιο πολύ θα είναι η Χρυσή Αυγή! Όμως με τόση λάσπη που έριχναν τα αστικά κόμματα και με τόση λάσπη που έριχνε η αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την φορά δεν κατάφερε να βγει πρώτος και έχουμε για άλλη μια φορά στο τιμόνι της χώρας την Νέα Δημοκρατία, με «δώρο» το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, συνεχίζοντας την πολιτική λιτότητας και σβήνοντας την ελπίδα από τον κόσμο. Βέβαιος δεν αντιμετώπισε σαν «εχθρό» τον ΣΥΡΙΖΑ ολόκληρη η αριστερά. Για παράδειγμα η οργάνωση «Ξεκίνημα» και μια μειοψηφία της ΑΡΑN (συνιστώσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στήριξαν ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας ταυτόχρονα φιλική κριτική για τα λάθη που κάνει κατά καιρούς ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η δημοσκόπηση που δημοσίευσε η εφημερίδα «το Ποντίκι», δείχνει 3ο κόμμα την Χρυσή Αυγή. Αν και δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε πλήρως τις δημοσκοπήσεις, αυτό δεν μου φαίνεται περίεργο. Η δήθεν αντισυστιμικότητα της Χρυσής Αυγής, τραβάει πολύ απογοητευμένο κόσμο. Λέω «δήθεν», γιατί η Χ.Α. είναι στην ουσία το μακρύ χέρι του συστήματος. Η τηλεόραση μέσα στο καλοκαίρι έδειχνε επί μέρες τις «κινήσεις αλληλεγγύης» της Χ.Α. προς τους έλληνες συμπολίτες μας, που έχουν ανάγκη. Ωραία διαφήμιση τους έκανε. Τις κινήσεις αλληλεγγύης που συμμετέχει και οργανώνει η αριστερά σε ολόκληρη την Ελλάδα, επί τόσα χρόνια, δεν τις έχει δείξει ποτέ στην τηλεόραση! Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας οδηγείτε στον εκφασισμό της. Ο κίνδυνος δεν είναι στο σύστημα, αλλά στην στοιχειώδη δημοκρατία που έχουμε. Κανείς σχεδόν δεν είναι ευχαριστημένος από την σημερινή δημοκρατία, αλλά να την καταργήσουμε τελείως και να φέρουμε δικτατορία, είναι δέκα βήματα πίσω. Το θέμα είναι να πάμε μπροστά και να παλέψουμε για την πραγματική (αμεσο)δημοκρατία, όπου την εξουσία να την έχει ο λαός και όχι οι τράπεζες και οι αγορές. Ένα μεγάλο βήμα μπορεί να γίνει με την κυβέρνηση της αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας χώρος, όπου σε αυτόν ενώθηκαν διαφορετικές οργανώσεις, όπου με σύνθεση απόψεων, λειτουργούν κάτω από ένα κοινό πρόγραμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα αποτελείτε από επαναστατικά κομμουνιστικά κόμματα, μέχρι και δυνάμεις που αποχώρησαν από την μνημονιακή και «μεταλλαγμένη» σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το όραμα της ενωμένης αριστεράς, παρά τις χίλιες διασπάσεις που έχει υποστεί αυτή.
Όπως ανέφερα και πριν, η κυβέρνηση της αριστεράς δεν θα λύσει όλα τα λαϊκά προβλήματα, αλλά θα είναι ένα μεγάλο, βήμα. Όπως και ο ίδιος λέει, αν ο κόσμος δεν διεκδικήσει και από μόνος του δεν κατέβει στους δρόμους και δεν εξεγερθεί ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο, τότε από μόνη της η κυβέρνηση της αριστεράς δεν θα μπορούσε να πετύχει πολλά. Η εξουσία πρέπει να περάσει στον λαό. Δεν θα την έχει ούτε ο λαός, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι τράπεζες και οι αγορές. Γι' αυτό με ένα μεγάλο κίνημα και με μία αριστερή κυβέρνηση να το στηρίζει και να το ακούει, τότε μπορεί να έρθει η ανατροπή.
Αυτοί που ποντάρουν στην πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, για να ανέβουν οι ίδιοι, να σκεφτούν πρώτα τις επιπτώσεις στην κοινωνία και μετά να σκεφτούν αν προτιμάνε για κυβέρνηση την Νέα Δημοκρατία και όλο το πακέτο, αντί για μία αριστερή κυβέρνηση
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012
Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012
ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΣΕ ΜΕΤΡΑ 15 ΔΙΣ!
ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, ΤΟ ΜΙΓΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ ΤΟΥΣ!
Σε φαρσοκωμωδία έχουν εξελιχθεί οι αλλεπάλληλες συσκέψεις των αρχηγών της τρικομματικής κυβερνητικής οπερέτας, αφού η εγχώρια τρόικα σκέπτεται και συσκέπτεται χωρίς να βγαίνει καπνός.
Είναι αξιοπερίεργο ότι οι Σαμαράς, Βενιζέλος,Κουβέλης ούτε αρνούνται την ανάγκη να παρθούν μέτρα ύψους 15 δισ. ούτε, όμως, προχωρούν στησυγκεκριμενοποίηση τους, παίζοντας καιεμπαίζοντας με το μίγμα, τη συσκευασία των μέτρων, το χρόνο εφαρμογής τους και την επικοινωνιακήδιαχείρισή τους.
Το τελευταίο τέχνασμα στο οποίο καταφεύγουν Βενιζέλος και Κουβέλης σε συνεννόηση μεταξύ τους, η οποία μπορεί να εξελιχθεί και σε κομματική σύζευξη ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, είναι να συμφωνηθεί πρώτα το στρατηγικό πλαίσιο στη βάση του οποίου θα κινηθεί η κυβέρνηση και στην συνέχεια να ενταχθούν εκεί τα μέτρα των 15 δισ.!!!
Όλα δείχνουν ότι Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης -άβουλοι, μοιραίοι και συμφωνοδιαφωνούντες- παίζουν ένα κακόγουστο παιχνίδι σε βάρος του τόπου και του λαού, σέρνοντας τη χώρα από το κακό στο χειρότερο!
Την ίδια ώρα είναι εντυπωσιακό ότι οι τρεις της εγχώριας τρόικας δεν είπαν απολύτως τίποτα για το μέγα σκάνδαλο του ξεπουλήματος της ΑΤΕ στα πιο αδίστακτα και τυφλά ιδιωτικά συμφέροντα αλλά και δεν βρέθηκε ούτε ένας δημοσιογράφος να τους ρωτήσει αν τη σύσκεψη απασχόλησε αυτό το ζήτημα!
Για την πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών, παραθέτουμε τις δηλώσεις στις οποίες προχώρησαν ο Ευ. Βενιζέλος και ο Φ. Κουβέλης μετά τη συνάντηση που είχαν με τον Α. Σαμαρά στο Μ. Μαξίμου.
Ευάγγελος Βενιζέλος
«Διαμορφώνουμε ένα συνολικό στρατηγικό πλαίσιο, που έχει ως βασικό στόχο να βγάλει τη χώρα οριστικά από την κρίση.
«Διαμορφώνουμε ένα συνολικό στρατηγικό πλαίσιο, που έχει ως βασικό στόχο να βγάλει τη χώρα οριστικά από την κρίση.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει ν' ανασχέσουμε την ύφεση, να προωθήσουμε μέτρα που τροφοδοτούν την ανάπτυξη, να προωθήσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές για να γίνει η χώρα ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος που λειτουργεί υπέρ των πολιτών του, να προχωρήσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις και βεβαίως να πετύχουμε τη δημοσιονομική προσαρμογή.
Αλλά η δημοσιονομική προσαρμογή, η μείωση του ελλείμματος πρέπει να λάβει υπ' όψιν της το γεγονός ότι έχουμε ύφεση, δυστυχώς πολύ βαθύτερη από αυτήν που είχαν προϋπολογίσει οι θεσμικοί μας εταίροι. Άρα πρέπει να διαμορφώσουμε κι ένα επικαιροποιημένο μακροοικονομικό πλαίσιο.
Αυτό ήταν το αντικείμενο της συζήτησης. Συμφωνούμε οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί στην ανάγκη ναπροωθηθεί αυτό το συνολικό στρατηγικό πλαίσιο και θα γίνουν όλες οι αναγκαίες κινήσεις.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, αλλά οι δανειστές ζητάνε 11,5 δις.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η επιμήκυνση είναι προϋπόθεση της δημοσιονομικής προσαρμογής κ. Πρόεδρε;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Ισχύουν όλα όσα έχω πει, και για την επιμήκυνση και για το αντικείμενο των συζητήσεών μου με την τρόικα την Παρασκευή και για τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν.
Αυτό γίνεται επισήμως από την κυβέρνηση. Εμείς βοηθούμε με όποια μέσα διαθέτουμε, και στο επίπεδο των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων και στο επίπεδο των επαφών μας που έχουμε με διαφόρους παράγοντες και χρειάζεται μια εθνική συσστράτευση στην υπόθεση αυτή.
Το ζήτημα είναι εθνικό και το τονίζω αυτό, γιατί δυστυχώς η αντιπολίτευση και κυρίως η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτή που επενδύσει στην καταστροφή και στο αδιέξοδο, που επιχαίρει αν η χώρα πάει άσχημα. Ε, αυτό δε νομίζω ότι είναι μια υπεύθυνη, εθνική στάση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το πακέτο μέτρων των 11,5 δις θα προηγηθεί της έναρξης της επαναδιαπραγμάτευσης;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Το πακέτο μέτρων των 11,5 δις πρέπει να ξέρετε ότι είναι μία από τις τρειςπαραμέτρους που διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους, δηλαδή το διατηρούν στο120% περίπου το 2020. Υπάρχουν άλλες δυο παράμετροι οι οποίες είναι ισοδύναμες.
Μία παράμετρος είναι να έχουμε σταθερά θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και η δεύτερη παράμετρος να μείνει το ίδιο ονομαστικό βάρος του χρέους.
Εγώ έχω μιλήσει και για την ανάγκη θετικών ρυθμών ανάπτυξης και για την ανάγκη κάποια στιγμή να συζητήσουμε πιθανότητες και τρόπους μείωσης του ονομαστικού βάρους του χρέους.
Άρα, πρέπει να βάλουμε όλα τα θέματα στα συμφραζόμενά τους. Γιατί αλλιώς τρέχουμε πίσω από σημειακές, αν θέλετε, εκδοχές του προβλήματός μας ενώ το πρόβλημά μας δεν είναι σημειακό, δεν είναι το ένα ή το άλλο σημείο. Το πρόβλημά μας είναι συνολικό, πολιτικό, αναπτυξιακό, διαρθρωτικό. Και επί τη βάσει αυτών των παραδοχών, συζητούμε και αγωνιζόμαστε.
Και δεν πρέπει ν' αγωνιζόμαστε μόνοι. Πρέπει ν' αγωνιστούμε όλοι οι Έλληνες, όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Στα μέτρα καταλήξατε σήμερα κ. Πρόεδρε;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το πακέτο δεν έχει κλείσει κ. Πρόεδρε ακόμα;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Όχι, όχι.. Αυτή είναι μια συζήτηση η οποία τροφοδοτείται ένθεν κακείθεν.
Φώτης Κουβέλης
«Τα προβλήματα είναι πολλά, είναι μεγάλα και είναι και ακανθώδη. Για αυτά τα προβλήματα συζητήσαμε και βεβαίως και για το σχεδιασμό αναφορικά με την αντιμετώπιση όλων εκείνων που συνιστούν τις υποχρεώσεις της χώρας.
Έχουμε μπροστά μας τα συγκεκριμένα ζητήματα, αλλά και ταυτόχρονα έχουμε μπροστά μας μια ελληνική κοινωνία, η οποία δεν μπορεί να σηκώσει άλλα βάρη.
Συζητήσαμε και συμφωνήσαμε απόλυτα για το στρατηγικό σχεδιασμό αντιμετώπισης όλων αυτών των προβλημάτων».
Ακολουθούν οι ερωτήσεις
Ερ: Ζητήσατε παράταση για νέα μέτρα;
Απ: Δεν ζητήσαμε καμία παράταση. Η συζήτηση συνεχίζεται και θα συνεχιστεί εντός των αμέσως προσεχών ημερών. Δεν συζητήσαμε για περικοπές , δεν συζητήσαμε για τη λήψη μέτρων. Συζητήσαμε για τα υπαρκτά προβλήματα σε σχέση με την κοινωνία. Εκείνο που μας απασχολεί είναι ο συνολικός σχεδιασμός αντιμετώπισης αυτών των δυο ζητημάτων .
Ερ: Υπάρχει αδιέξοδο στις συζητήσεις;
Απ: Το αδιέξοδο το επικαλείται κάποιος όταν έχει διαφωνήσει. Δεν υπάρχουν διαφωνίες, είμαστε απόλυτα σύμφωνοι στους δυο προηγούμενους άξονες για τους οποίους σας μίλησα .
Ερ: Τίθεται θέμα επιμήκυνσης;
Απ: Σας μίλησα για την ανάγκη ενός στρατηγικού σχεδιασμού. Στο πλαίσιο αυτού του σχεδιασμού βεβαίως είναι και η επιμήκυνση και όπως μάλιστα την έχουμε συμφωνήσει με την προγραμματική συμφωνία σύγκλισης των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση .
Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012
Γ. Βαρουφάκης:«Η πτώχευση είναι πραγματικότητα»
Αναλύει πώς η Ευρωζώνη θα μπορούσε να βγει από την κρίση και επιμένει ότι «το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα», μόλις η πρώτη χώρα ανοίξει την πόρτα της εξόδου από την Ευρωζώνη. Είναι έντονα επικριτικός απέναντι στα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης Παπαδήμου-Βενιζέλου, ενώ λέει πολλά και για την υπόθεση Σάλλα.
Εκτιμάτε, κ. Βαρουφάκη, ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό των επερχόμενων γερμανικών εκλογών; Εκτιμώ ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό της άρνησης του γεγονότος ότι δομήθηκε με τρόπο που δεν μπορούσε να αντέξει μια μεγάλη χρηματοπιστωτική κατάρρευση όπως εκείνη του 2008. Ιδίως οι πλεονασματικές χώρες εντός της Ευρωζώνης, και όχι μόνο η Γερμανία, πίστεψαν ότι ήταν δυνατόν να επωφεληθούν μακροπρόθεσμα από την εξαφάνιση των συναλλαγματικών αυξομειώσεων με την περιφέρεια χωρίς να δημιουργηθεί, παράλληλα, ένας ικανός μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων.
Τώρα που αποδεικνύεται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν και ότι ο μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων αποτελεί προαπαιτούμενο για την επιβίωση της Ευρωζώνης, δεν είναι διατεθειμένοι να τον δημιουργήσουν, προτιμώντας σε τελική ανάλυση τη διάλυσή της. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ορίζοντας που δημιουργούν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές στην Ομοσπονδιακή Γερμανία αποτρέπει την κ. Μέρκελ από το να αποδεχτεί τα ελάχιστα που απαιτεί η διάσωση της Ευρωζώνης και, κατ’ επέκταση, της Ε.Ε. Υπάρχει, ωστόσο, οδός διαφυγής για την Ευρώπη;
Και βέβαια. Με τρία απλά βήματα: Πρώτον, επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τον EFSF, με παράλληλη υπαγωγή τους στην επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), η οποία να μπορεί να τις κλείνει όταν κρίνονται μη βιώσιμες. Δεύτερον, ενοποίηση του κατά Μάαστριχτ νόμιμου χρέους όλων των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Τρίτον, ένα επενδυτικό New Deal για την Ευρώπη το οποίο θα εκπονήσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και το οποίο θα χρηματοδοτήσουν από κοινού η ΕΤΕπ και η ΕΚΤ με εκδόσεις ομολόγων έργων (τα οποία θα αποπληρώνονται από τα έσοδα των έργων).
Οι συνέπειες της επιμήκυνσης Και η Ελλάδα; Ακούει ο πολίτης σενάρια –και πάλι– για χρεοκοπία, για αναδιάρθρωση χρέους, για έξοδο από το ευρώ, και δεν ξέρει τι απ’ όλα αυτά θα είναι για εκείνον λιγότερο κακό... Να δούμε τα επιμέρους σενάρια πιο αναλυτικά; Και πρώτα την περίφημη επιμήκυνση. Έχετε γράψει ότι στο τέλος αυτής της επιλογής βρίσκεται η... δραχμή. Γιατί, κ. καθηγητά; Όταν το χρέος σου είναι μεγαλύτερο από τα δυνητικά σου έσοδα (τωρινά και μελλοντικά), έχεις πτωχεύσει. Τελεία και, δυστυχώς, παύλα. Αν σου δανείσουν κι άλλα ποσά, απλώς καθυστερείς την πτώχευση (καθώς χρησιμοποιείς τα δανεικά για να αποπληρώνεις τις δόσεις των προηγούμενων δανείων), εξασφαλίζοντας όμως ότι όταν θα έρθει (η πτώχευση), το «μπαμ» θα είναι μεγαλύτερο.
Μια επιμήκυνση ισοδυναμεί με νέο δανεισμό: Πας στην τράπεζα και συμφωνείτε ότι θα πληρώνεις μικρότερες δόσεις κάθε μήνα, καθώς «δεν βγαίνεις». Η τράπεζα όμως προσθέτει κι άλλους τόκους, τους οποίους θα πρέπει να αποπληρώσεις στο μέλλον. Είναι σαν να δανείστηκες κι άλλο ένα ποσό. Στην περίπτωση ενός ατόμου, αυτό μπορεί να βοηθήσει εφόσον προσμένει αύξηση του εισοδήματος.
Όμως στην περίπτωση του κράτους μια τέτοια επιμήκυνση (ένας νέος τέτοιος δανεισμός) δίνεται από την τρόικα υπό τον όρο ότι θα... μειώσει το εθνικό εισόδημα στο εγγύς μέλλον αλλά και μακροπρόθεσμα (η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση). Άρα μια επιμήκυνση όχι μόνο δεν αποτρέπει την πτώχευση, αλλά την καθιστά πιο σίγουρη. Οι επενδυτές το γνωρίζουν αυτό και απέχουν από κάθε σοβαρή παραγωγική επένδυση, μια κίνηση που φέρνει την πτώχευση ακόμα πιο κοντά.
Να γιατί λέω και ξαναλέω ότι αν είναι να έρθει η πτώχευση του Δημοσίου, είναι καλύτερα να έρθει πιο νωρίς – π.χ. τον Ιανουάριο του 2010, αν μπορούσε! Εμείς αυτό που καταφέραμε είναι να πτωχεύσει επισήμως το ελληνικό Δημόσιο το Μάρτιο του 2012 και, παράλληλα, το δημόσιο χρέος να παραμείνει μη βιώσιμο. Δεν έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στην οικονομική ιστορία.
Το κατάφερε όμως η κυβέρνηση Παπαδήμου-Βενιζέλου. Έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ συνεπάγεται και διάλυση της Ευρωζώνης, ή μήπως όχι; Και αν ναι, γιατί ο κ. Ρέσλερ εμφανίζεται τόσο... άνετος με το ενδεχόμενο απομάκρυνσης της χώρας μας από την Ευρωζώνη; Πράγματι, μια οποιαδήποτε έξοδος θα σημάνει τη διάλυση της Ευρωζώνης. Η φυγή κεφαλαίων από τις υπόλοιπες αδύναμες χώρες θα είναι τέτοια που δεν θα αντέξουν εντός της Ευρωζώνης χωρίς να καταστρατηγήσουν τη βασική αρχή της Ε.Ε. για ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίων. Το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα.
Όσο για την άνεση του κ. Ρέσλερ, δύο είναι οι πιθανές εξηγήσεις: είτε εκφράζει τα συμφέροντα γερμανικών τραπεζών που δεν βλέπουν με κακό μάτι την επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο (καθώς έτσι ένα τσουνάμι ξένων κεφαλαίων θα ξεσπάσει προς αυτές) είτε είναι εντελώς ηλίθιος. Διαλέξτε εξήγηση. Διαβάσαμε όμως και συστάσεις εκ μέρους σας προς τον νέο τσάρο της οικονομίας. Έχει τελικά τα περιθώρια το οικονομικό επιτελείο, η ελληνική κυβέρνηση εν γένει, για κάτι που θα αλλάξει τη ρότα του...
Τιτανικού ή μήπως οι τύχες μας είναι ολοκληρωτικά πλέον στα χέρια άλλων; Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έχει στενά περιθώρια ελευθερίας. Το τελευταίο χαρτί μας είναι να αρνηθούμε την αποπληρωμή του ομολόγου της 20ής Αυγούστου που κατέχει η ΕΚΤ, εφόσον δεν έχει συμφωνηθεί έως τότε με την τρόικα ένα νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα, που να δίνει στη χώρα μας έστω και μια αμυδρή ελπίδα ότι θα παραμείνει στην Ευρωζώνη.
Πέπλος σιωπής για τον κ. Σάλλα Μία από τις παραμέτρους της κρίσης είναι το τραπεζικό σύστημα. Θα ήθελα να ρωτήσω εν πρώτοις πόσο σταθερό είναι, κατά την άποψή σας, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αν μπορεί να είναι ήσυχος ο μικροκαταθέτης... Οι ελληνικές τράπεζες είναι παντελώς πτωχευμένες. Κρατούν τις πόρτες ανοιχτές και τα ΑΤΜ να λειτουργούν από τη ρευστότητα που τους παρέχει η ΕΚΤ.
Κανείς δεν δικαιούται να είναι ήσυχος ως προς αυτές, όταν η Ευρωζώνη κινδυνεύει, όπως σήμερα, και η Ελλάδα φέρεται ως ο πρώτος αποδιοπομπαίος τράγος. Γράψατε τις προάλλες και για τον «πέπλο της σιωπής». Τι αφορά; Ποια η δική σας προσέγγιση στο θέμα αυτό; Μπορείτε να μπείτε στο πρόσφατο άρθρο μου στο protagon.gr, που αναφέρεται διεξοδικά στο θέμα. Περιληπτικά, αναφέρεται στην καταγγελία του πρακτορείου Reuters για μια κυνική προσπάθεια του κ. Σάλλα να παραβιάσει τις βασικές αρχές της επανακεφαλαιοποίησης της Τράπεζας Πειραιώς, παρουσιάζοντας έναν σαθρό και σκοτεινό δανεισμό (μέσω offshore εταιρειών της οικογένειας Σάλλα) από μια άλλη πτωχευμένη τράπεζα, τη Marfin του κ. Βγενόπουλου, ως νέα κεφάλαια που εισέρευσαν στην Τράπεζα Πειραιώς.
Όσο για τον «πέπλο της σιωπής», η έκφρασή μου αυτή αφορούσε την ενδιαφέρουσα παρατήρηση ότι η καταγγελία αυτή από το έγκυρο Reuters δεν αναφέρθηκε πουθενά σε «σοβαρές» εφημερίδες, όπως «Το Βήμα», ενώ ακόμα κι εκεί που σχολιάστηκε (π.χ. στην «Καθημερινή») οι τίτλοι που δόθηκαν ήταν παραπλανητικοί (π.χ. «Σύγκρουση του κ. Σάλλα με το Reuters», λες κι αυτό ήταν το ζήτημα). Όλοι αυτοί οι καλοί δημοσιογράφοι που «κόπτονται» για τη χρηστότητα των δημόσιων και των ιδιωτικών ηθών ξαφνικά κατάπιαν τη γλώσσα τους. Η πτωχοτραπεζοκρατία στο αποκορύφωμά της!
Γ. Βαρουφάκης
Σχολιάστε μέσω του προφίλ σας στο Facebook
Πηγή: Γ. Βαρουφάκης:«Η πτώχευση είναι πραγματικότητα» - RAMNOUSIA
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)