ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ...11-08-10 ...κυριο αρθρο...
ΟΡΙΣΜΕΝΑ πρωτόγνωρα μετεωρολογικά φαινόμενα, τα οποία προκαλούν ανυπολόγιστες φυσικές καταστροφές και πολλά ανθρώπινα θύματα, στιγματίζουν το φετινό καλοκαίρι.
Και επαναφέρουν στο προσκήνιο το δραματικό ερώτημα «πού βαδίζει ο πλανήτης μας». Ακόμη κι αν θεωρήσουμε υπερβολική την πρόβλεψη του διάσημου επιστήμονα Στίβεν Χόκινγκ, ότι το ανθρώπινο είδος κινδυνεύει μακροπρόθεσμα με εξαφάνιση, η ανησυχία για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής δεν μπορεί να διασκεδαστεί.
ΑΥΤΟ που πριν από λίγα χρόνια θα μπορούσε να αποδοθεί σε υπερβολές των οικολογικών οργανώσεων, φαίνεται ότι αρχίζει να αποτελεί σκληρή πραγματικότητα και να εξελίσσεται σε εφιάλτη για ορισμένες γωνιές της Γης. Από τη Ρωσία ώς την Πορτογαλία και από τη Γερμανία ώς το Πακιστάν, μια σειρά κυριολεκτικά πρωτοφανών φαινομένων επιβεβαιώνουν ότι η κλιματική αλλαγή είναι πλέον αδιαμφισβήτητο γεγονός και οι επιπτώσεις της αρχίζουν να γίνονται αισθητές ακόμη και σε χώρες όπου λίγα χρόνια πριν θα φαίνονταν αδιανόητες.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ της Ρωσίας -με τις δραματικές ημέρες που περνούν ειδικά οι κάτοικοι της Μόσχας- είναι η πλέον χαρακτηριστική. Οι καύσωνες είναι, μέχρι στιγμής, γνωστό φαινόμενο σε χώρες της Μεσογείου -και στην Ελλάδα. Ομως, θερμοκρασίες πάνω από τους 40 βαθμούς σε μία από τις πιο ψυχρές χώρες της Ευρώπης είναι όντως πρωτόγνωρο φαινόμενο. Οι ανεξέλεγκτες πυρκαγιές που ακολούθησαν και δημιούργησαν γύρω από τη ρωσική πρωτεύουσα ένα θανατηφόρο νέφος, προκαλούν έντονο προβληματισμό για το τι άλλο μπορούμε να δούμε.
ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, πάντως, προειδοποιούν από χρόνια ότι η ανεξέλεγκτη -πέρα από κάθε όριο λογικής- ανθρώπινη δραστηριότητα κάποια στιγμή θα πάρει εγκληματική μορφή. Οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μπορεί να έχουν προκαλέσει ήδη ανεπανόρθωτες βλάβες στην ατμόσφαιρα και δεν διαφαίνεται κάποια δραστική παγκόσμια παρέμβαση για να περισωθεί ό,τι είναι δυνατόν.
ΟΙ ΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ κορυφής για το κλίμα δεν είχαν μέχρι τώρα κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ούτε και η τελευταία, τον Δεκέμβριο του 2009, στην Κοπεγχάγη, μολονότι όλοι είχαν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα και πήγαν εκεί -υποτίθεται- για να ληφθούν δεσμευτικές αποφάσεις, που θα μειώσουν τις εκπομπές αερίων. Οι δύο πλέον ρυπογόνες χώρες του κόσμου -οι ΗΠΑ και η Κίνα- αρνήθηκαν να αναλάβουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις και στην ουσία υποδαύλισαν έντεχνα το ρήγμα μεταξύ των αναπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων χωρών, ώστε στο τέλος να μη ληφθεί κάποια απόφαση που θα μπορούσε να αρχίσει να ανατρέπει τη σημερινή πορεία προς την οικολογική καταστροφή.
ΟΣΟ η χρησιμοποίηση του πετρελαίου και του κάρβουνου θα συνεχίζεται ανεξέλεγκτα και οι νέες καθαρές μορφές ενέργειας θα μένουν πίσω, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα ουσιωδώς. Το ίδιο θα συμβεί αν οι πλούσιες χώρες δεν δεχθούν να αναλάβουν το μεγαλύτερο μέρος του κόστους της απορρύπανσης, για την οποία, άλλωστε, φέρουν και τη μεγαλύτερη ευθύνη. Εκτός αν τα σημερινά φαινόμενα ταρακουνήσουν τη μακαριότητά τους, αφού και οι ίδιες δέχονται τα πλήγματα της κλιματικής αλλαγής
